Onu yerde gördüm,
Bir köşeye çekilmiş
Sessizce uyuyor gibiydi.
Herkesten ve her şeyden kaçmış da
Oracıkta uyuyakalmış.
Yorulmuş da dinleniyor gibi...
Ne kadar zarif ve ne kadar naifti.
Onu oradan alıp ne camdan aşağı atmaya,
Ne de çöpe atmaya kıyamadım.
Mekanı, çok sevdiğim bir kitabın arası olsun istedim.
Sayfayı her açtığımda hatırlamak istedim ki;
Yaşadığım hayat belki de bir kelebek ömrü!
Ve aldığım her nefes ne kadar değerli.
Ah kelebek!
Kısacık ömründe ne yaşadı, ne gördü ise işte o kadar!
Bir kelebek ömrü olsun kim ister?
Herkesten uzakta ve yalnız!
Bir kelebek gibi
Bir köşede
Savruluvermek ölüme?
Ne kadar hazin...
Yorumlar