Şimdi o ev yıkılmış,
Şimdi o ev harab olmuş...
Şimdi bahçedeki ağaçlar boynunu bükmüş,
Yılların yorgunluğu var dökülmüş yapraklarında...
Bahçede hüznün soluk rengi
Ve Ahşap masa;
Ayrılığın şarkısını söylüyor sessiz...
Ne zaman o eski eve gitsem,
Bir yanım terkedilmiş kalakalır bahçede...
Bir yanım eksik kalır soğuk ve sessiz odalarda...
Bir yanım ise;
Çığlık çığlığadır tek başına.
Dar ve uzun sokakların sonunda bıraktığım ben...
Sessiz, çaresiz
Bir başıma kalakalırım,
Ağlamaklı
Çocuk yanımla anılarda.
Yorumlar