Yapayalnızdı... eşini kaybedeli çok olmuştu...
İlk zamanlar arayış içinde olsa da sonraları vazgeçti...
Kabullendi yalnızlığı, hatta sever oldu.
Evde kendi kendine konuşur oldu..
Kendinden başka biri varmış gibi, kendinden başka biri yaşarmış gibi sanki...
Televizyonda haberleri izlerken, bulmaca çözerken... yemek yaparken konuşur oldu.
Kendi kendine güler, kendi kendine eğlenir oldu
Yalnızlığıydı arkadaşı...
Yokmuşsunuz gibi davranır, onunla konuşurdu. Yalnızlığı onun sadık dostuydu.
Siz bırakıp gidebilirdiniz belki ama yalnızlığı bakiydi...
Her yanına gidişimde ona derdim ki;
" Mutlaka biri olmalı insanın hayatında "
Kendi nefesinin yanı sıra duyacağı, içini ısıtacağı başka bir nefes olmalı,
Komik bir film izlerken beraber kahkahalarla gülebileceği...
Romantik bir film izlerken sımsıcak elini tutabileceği, gözlerine aşkla bakabileceği biri olmalı,
Eve geldiğinde ona kahve pişirebileceği gün boyu neler yaşadıysa anlatabileceği,
Gecenin bi yarısı kötü rüyalardan uyanıp sokulabileceği "korkma ben yanındayım" diyen ve sımsıkı sarılan sevgi dolu bir ses duyabilmeli,
Sevgi dolu bir kucak sarabilmeli...
Akşam eve dönerken " akşama ne pişirsem ki" diye düşünebileceği biri olmalı.
Eve eli-kolu dolu gelebilmenin,
Evde kendisini bekleyen biri olmasının, anahtar kullanmadan eve girmenin mutluluğunu keyfini sürebilmeli...
Kahvaltısını hazırlayan, çayını tazeleyen, mutfağını buram buram kızarmış ekmek kokutan,
Evden çıkarken akşama ne istersin diye soran, ve koskoca bi alışveriş listesi hazırlayan....
İnsanın hayatında biri olmalı,
En çirkin halinde bile ne kadar güzel olduğuna inandıran...
Saçındaki siyahlar azalsa bile "yo hayır henüz beyazların görünmüyor.." diyebilen,
Seni her halinle...
Seni "sen" olduğun için sevebilen..
Bir ömür beraber yaşayıp
Beraber yaşlanabileceğin biri olmalı...
Yorumlar