Bazen

                          hep aynı olmuyor işte,
duygu dünyanda farklılıklar yaşayabiliyorsun.
bazen kapanıyorsun dört duvar arasına,

hiç kimse gelmese,
hiç kimse kapımı çalmasa,
hiç kimse ile konuşmasam diyorsun.

evindeki muslukla,
gün boyu elinden düşürmediğin kahve fincanınla,
başını koydugun yastıkla konuşmayı tercih ediyorsun.

eşyaların dost oluyor sana bir nevi,
onlar susuyor sen konuşuyorsun.

hep aynı olmuyor işte,
bazen sırtlanıp çantanı yol almak istiyorsun.
adını bile duymadığın yerlere gitmek,
adını bile bilmediğin insanlarla konuşmak istiyorsun.
insanlar ilgini çeker oluyor bir anda..
insanlarla haşır-neşir olmayı sever oluyorsun.

bazen işte, o da bazen...